Carl van Hees (1964)

Doorgaans maakt glasvormgever Carl van Hees driedimensionale objecten. Van Hees reist
regelmatig af naar de glasfabrieken op het Venetiaanse eilandje Murano waar hij staven glas
in bundels koopt.
In de fabriek wordt over de samenstelling van kleur zeer geheimzinnig gedaan. Het is
familiegeheim
“Het glas wat daar vandaan komt, is heel zacht en smelt mooi in. Ik ga er heen om de kleuren
in het echt te zien en het mysterie dat er omheen hangt, maakt de reis nog meer de moeite
waard.”
Met een achtergrond in de mode is tactiliteit van zijn materiaal van groot belang. “Het is net
als bij stoffen, je wilt de dikte voelen of het fluweelachtige omdat je wil weten hoe iets valt.”
Zijn kennis van kleur, patroon, structuur en ritme spelen altijd een uitermate grote rol in zijn
werk. De basis van de definitieve vorm wordt gevonden in stapeling van grondvormen; dit
kunnen gevonden vormen zijn of een zelf gecreëerde vorm van piepschuim. Hij maalt het glas
met een gietijzer gehaktmolen tot grotere, kleinere korrels en glaspoeder om het vervolgens
te fusen, met het glaspoeder wordt er uiteindelijk een meer keramisch effect verkregen . “Ik
bewerk het glas zo dat het niet meer erop lijkt, maar een begeerlijke oppervlakte krijgt, die je
wilt aanraken.”

Als student op de Rietveld academie zocht Van Hees een bijbaan om de jaar bijdrage te
financieren en via, via kon hij aan de slag bij iemand die een glasatelier ging opzetten. “Zij
werkte met een machine die draadjes van glas trekt, ik had nog nooit zoiets gezien. Ik heb me
opgesteld als spons en alles geabsorbeerd wat zij me kon leren.”
Vreemd genoeg wil hij er lange tijd niets mee te maken hebben in zijn eigen carrière en als
modemens focust hij zich op de laatste creaties in de jachtige wereld van fashion.
“Ik heb er altijd met een grote cirkel omheen gedraaid tot ik er niet meer omheen kon. Want
het werken met glas is net als besmet raken met een virus, de glasvirus, het is mijn
zeggingskracht, dit is mijn uitlaatklep. Glas zat gewoon altijd al in mijn profiel en ik heb met dit
materiaal ruimte voor ademhaling. De vormentaal blijft hetzelfde: het komt binnen via je
hersenen en verlaat je via je handen.”
`
Carl. Glassstudio
carlvanhees@xs4all.nl
www.carlvanhees.com

Fotografie credits; Rogier Fokke.